Hopouders. Misschien kom ik in aanmerking voor het woord van dit jaar. Want ze bestaan echt en worden (bij ons dan) ook zo genoemd: ouders van de ene naar de andere school hoppen omdat ze niet tevreden zijn.
Wat deze hopouders niet beseffen is dat ze hun kind en de klasgenoten van hun kind vaak tekort doen. Waarom je dus even een tweede keer na zou moeten denken om van de ene naar de andere school over te stappen, lees je in dit artikel.
Onvrede
Het lijkt wel alsof er elk jaar meer onvrede bij de ouders heerst. Helemaal gek vind ik dat niet, want – eerlijk is eerlijk – directies zijn niet meer wat ze waren. Waar je vroeger een statige, autoritaire man of vrouw had die de lakens uitdeelde, willen de directeuren van tegenwoordig “één zijn met het team”. Bij dat “één zijn met het team” hoort ook dat je vanzelf zo behandeld wordt als het team: je hebt te incasseren wat de verwende en ontevreden ouders kwijt willen.
Omdat er geen imposante directeur meer op school is, wordt er dus aan alle kanten over de leerkrachten heen gewalst.
En… als Jennifer dan niet naast Ingrid mag zitten, Cyriel niet drie keer per uur naar het toilet mag, Johan zijn eigen rekenschriften van de Action niet mag gebruiken, Paulien niet met rood mag schrijven en Oscar zijn boterhammen niet gedurende de hele ochtend mag nuttigen “gaan we wel naar een andere school”.
‘Geen klik met de leerkracht’
We hebben het vaak zien gebeuren. Je zou er verkiezingen om kunnen houden, in de trant van “de leukste smoezen om te gaan hoppen”, maar eigenlijk is het vooral heel verdrietig.
Vaak – bij mij de afgelopen vier jaar al zes keer – werd gezegd dat er “geen klik met de leerkracht is”. En dus nemen ouders hun kind bij de hand en wordt er gewisseld van school.
Het probleem wordt vaak verplaatst. Het gedrag van het kind in kwestie (als ouders zelf met de rug tegen de muur staan geldt altijd het makkelijke en te algemene “de klik met de leerkracht”) wordt niet opgelost. Het gaat mee, houdt zich misschien enkele maanden tot jaren koest, en steekt op zijn laatst in de brugklas weer enorm de kop op. Onverbiddelijk. Vaak leidt het tot thuiszitters.
Gevolgen voor kinderen
Het lijkt wel alsof ouders het hoppen als machtsmiddel zien én gebruiken. Maar ik heb nog nooit een ouder gezien die nadacht over wat wij de hele dag doen: de gevolgen voor kinderen.
Want wat gebeurt er allemaal als je ouders besluiten je over te plaatsen naar een andere school?
In de eerste plaats haal je een kind uit een vertrouwde omgeving. Want hoe vervelend jouw conflict met school of de leerkracht ook is, jouw kind heeft vriendjes en vriendinnetjes om zich heen verzameld, kent de leerkracht en weet vaak precies wat er van hem of haar verwacht wordt.
Ouders schrijven een kind uit en in en dat is het.
Voor kinderen begint het zoeken naar nieuwe vriendjes en vriendinnetjes, een plekje in de groep zien te veroveren, de nieuwe leerkracht leren kennen en om leren gaan met andere lesstof en soms zelfs andere leerstrategieën.
Maar ook ontneem je een kind een belangrijk vermogen: het oplossen van problemen.
Problemen oplossen
Onder het mom van “hoppen kan altijd nog” is het misschien verstandig om als ouder je eigen trots en gekrenktheid opzij te zetten en je te richten op het vermogen van je kind om problemen op te lossen. Als ouder kun je daar heel goed in begeleiden door een stukje mindset. Denk bijvoorbeeld als volgt:
Mag je niet naast Ingrid zitten? Vraag dan eens waarom niet of hoe je wel naast Ingrid kunt zitten (of accepteer dat het niet altijd kan gaan zoals jij wilt).
Mag je je brood niet op eten buiten de pauzes? Kom met een tussenweg (of accepteer dat het niet altijd kan gaan zoals jij wilt).
Klikt het niet met de leerkracht? Ga eens op zoek naar wat deze leerkracht wél leuk en goed doet (of accepteer dat het niet altijd met iedereen zal klikken in het leven).
Kortom; ga het probleem niet uit de weg maar face it. Ook daarvoor zit je op school.
Ben jij een hopouder? Doe er wat aan!
Ken jij een hopouder? Deel dan dit artikel!
Stigmatiserend zeg.
https://janinescherpenberg.wordpress.com/about/blog/al-is-de-leugen-nog-zo-snel/
Wat een stigmatisering wederom….ik doe even een duit in het zakje….Kent u ze ook die hopleerkrachten, ze gaan middenin het jaar ineens weg omdat de groep kinderen te “lastig” zijn. Of de directeur ineens weer weg. Allemaal hoppers ach ja….laten we lekker ouders de schuld toeschuiven he die nare hopouders u kent ze vast ook….. 1 ding is duidelijk aan het kind ligt het niet. En oorzaak en gevolg daar zou naar gekeken moeten worden. Schoolhoppers komen voort uit de megastallen in het onderwijs vaak. Een mens is niet gecreëerd om als eenheidsworst te fungeren. Ik hop nog even verder als het u goed dunkt… .
Zullen we dan ook de hop-leerkrachten, hop-ibers en hop-directeuren op hetzelfde hop-bergje gooien? In de drieënhalf jaar dat mijn kind op de school zat waar ze uiteindelijk uit is gevallen vanwege NIET passend onderwijs heb ik als ouder te maken gehad met 4 directeuren, 5 ibers en in het schooljaar 2017-2018 zelfs met 7 verschillende leerkrachten voor de klas. Natuurlijk heb je het recht om een mening te hebben maar als er in 1 schooljaar 6 kinderen uit de klas ‘hoppen’ is er naar mijn mening niets mis met die ouders maar mankeert er iets aan het zelfreflecterend vermogen van de desbetreffende leerkracht.
Wat een kutartikel, juf Anouk. Ga eens zelf lekker reflecteren!
Maar wacht even. Voor je de schuld bij de ouders legt. Volgens mij heb je niets te zeggen over de keuzes van deze ouder, dus kan je alleen bij jezelf op zoek gaan naar wat er hier loos is. Hand in eigen boezem heet dat. De ouder en het kind zijn afnemers binnen het onderwijs. In iedere andere sector beseft de dienstverlener dat als de afnemer wegloopt, dat zijn dienst niet meer past bij de tijd en de klant. Dat wat jij ziet als ouders die blijven en daarmee het onderwijs voldoende vinden, zijn net zo goed ouders die het of niet interesseert, die niet op de hoogte zijn van wat wel kan en/of ouders die goed weten dat het gras niet groener is bij de buren. Wat alle ouders beseffen, hoe denigrerend je de hopouder ook neer wil zetten, is dat een wissel van school een impact heeft op het kind en dat dat voor iedere ouder een afweging is. In welke mate ze het beseffen zal verschillen, maar onderschat ouders niet. Eerlijk gezegd leg je met dit stuk precies bloot wat er aan de hand is. Het onderwijssysteem kent te weinig zelfreflectie en zoekt de oorzaak het liefst extern. Ipv eens te luisteren naar de signalen en zelf te kijken wat je rol is in het geheel. Nee, ik “hop” niet en ik ben ook niet tevreden. Ik zie incompetente (en competente) mensen in alle lagen van het systeem. Ik zie leraren die niet beseffen dat hun monopolie op kennis allang verleden tijd is. Ik zie ook een toegevoegde waarde van het basisonderwijs in de vorm van een sociale start en heel veel welwillendheid. Van alles wat dus. Want nee, we, ouders, zoeken geen statige directie, we zoeken mensen die meegaan met de tijd. Je zegt zelf naar oplossingen te willen zoeken, maar die opeten wel allemaal van de ander komen. Niet ok. Deal with it!
Zo te lezen is er iemand helemaal klaar met haar beroep… Juf Anouk, als je zo misselijk blijft doen over het onderwijs zoek dan een andere baan!
Wat een boel boze reacties, Anouk. Ik denk dan ook dat het een gewaagd stukje is. Ik kan me er vrij goed in vinden, al snap ik dat bepaalde ouders zich enorm aangevallen voelen. Je bent nogal confronterend.
Nu werk ik zelf al bijna 20 jaar in het basisonderwijs en denk ik inderdaad dat we als school wat meer in de spiegel mogen kijken, maar dat ouders tegenwoordig bij de minste of geringste piep op school staan, is helaas ook mij niet ontgaan. De mevrouw boven mij schrijft “afnemer” te zijn en daar ligt een grote kern van het probleem: onderwijs is geen product dat we leveren en je als ouder af kunt nemen. Met andere woorden: niet goed, geld terug? Kom nou toch!
Hopelijk blijf je lekker doorschrijven aan je blog, want ik vind het prettig om eens een wat minder soft en meebuigend geluid te horen (eh… lezen).
Wow, wat een reacties maak je los met dit artikel. Mijn Facebooktijdlijn stond er vol mee, haha!
Anders dan mijn voorgangers vind ik het vooral een herkenbaar voorbeeld. En dat geeft aan hoe het met de rol tussen ouders en school gesteld is: ouders eisen steeds meer en scholen hebben maar mee te buigen.
De meeste mensen die zo boos zijn voelen zich waarschijnlijk geconfronteerd. Ik vind het leuk om te zien dat je ook via je blogs een spiegel weet voor te houden. Dat deed je tijdens je stages al!
Ik ben zelf meerdere keren van school gewisseld en ken tientallen, zo niet meer dan honderd mede-leerlingen die dit ook hebben gedaan. En ik herken helemaal niets uit dit artikel.
De basisschool: hier ben ik niet naar een andere school gegaan maar ik ken wel meerdere ouders van medeleerlingen die dat hebben gedaan. Een van de oorzaken van zo’n schoolwisseling was dat onze klas voor het derde jaar dezelfde leerkrachten kreeg waar al problemen mee bestonden. Het schoolbestuur hield voet bij stuk en wilde niet dat leerlingen uit onze klas naar de andere klas gingen. (Wat achteraf gezien ook geen oplossing was, want in die klas waren meer problemen tussen leerlingen onderling dan bij ons. Onze klas is nl. later samengevoegd met die klas.)
Terecht dat ouders van sommige leerlingen hun kinderen van die school af haalden.
De middelbare school: de school kreeg een dikke onvoldoende voor onderwijsopbrengsten, lessen vielen om de haverklap uit, er werd personeel ingezet dat totaal niet wist hoe ze met pubers om moeten gaan en er werd vanuit de school zelf niets gedaan tegen ernstig wangedrag van bepaalde groepen leerlingen. Nu is het wel zo dat veel ouders (van tientallen leerlingen) stilletjes met hun kind vertrokken en hun mond open hadden moeten doen (dan had de inspectie misschien ook wat gedaan) maar ik ben zelf zo’n leerling waar de ouders meermaals de problemen hebben voorgelegd aan de school die er gewoon niets mee deed. Als het dan op een gegeven moment zo ver gaat dat er vuurwerk tijdens lesuren wordt afgestoken en de school nog wegkijkt moet je ook niet vreemd opkijken als tientallen leerlingen vertrekken en het veelvoud ervan het niet lukt zich elders in te schrijven omdat alle klassen in de omgeving inmiddels vol zitten.
Misschien dat er ouders bestaan die inderdaad om wittewasjes impulsief hun kind op een andere school zetten. Maar wellicht is dat iets dat in sommige regio’s of vooral op online fora speelt want voor zover ik weet heeft iedereen die ooit van school is geswitcht niet een soortgelijke reden als in die blog.
(Oh wacht, ik ken wel een leerling met ouders die zich tweemaal toe hieraan hebben schuldiggemaakt: op de basisschool dreigen met een andere school omdat leerling niet genoeg uitgedaagd werd want de lesstof was te makkelijk (dat leerling naar basis/lwoo uitstroomde en vergeleken met onze klasgenoten zeker niet goed presteerde laten we even buiten beschouwing) en op de middelbare school hun dochter een half jaar thuishouden omdat er een keer gepest is. Nu ben ik de laatste die pesten goedpraat, maar stel dat de situatie inderdaad niet houdbaar is en de school geen oplossing voorziet, dan is dat geen reden om je kind maar helemaal van school te houden, zeker niet in de brede regio van Den Haag waar genoeg alternatieve vmbo’s zijn waar je heen kunt en daarnaast genoeg hulpverleningsinstanties zijn die je kan vragen om met jou en de school in gesprek te gaan. Wat die ouders hebben gedaan, dochter maanden thuishouden om zo de school onder druk te zetten, zou ik zelf een laf machtsmiddel noemen van de ouders waar hun kind de dupe van is geworden.)