Hopouders. Misschien kom ik in aanmerking voor het woord van dit jaar. Want ze bestaan echt en worden (bij ons dan) ook zo genoemd: ouders van de ene naar de andere school hoppen omdat ze niet tevreden zijn.
Wat deze hopouders niet beseffen is dat ze hun kind en de klasgenoten van hun kind vaak tekort doen. Waarom je dus even een tweede keer na zou moeten denken om van de ene naar de andere school over te stappen, lees je in dit artikel.
Onvrede
Het lijkt wel alsof er elk jaar meer onvrede bij de ouders heerst. Helemaal gek vind ik dat niet, want – eerlijk is eerlijk – directies zijn niet meer wat ze waren. Waar je vroeger een statige, autoritaire man of vrouw had die de lakens uitdeelde, willen de directeuren van tegenwoordig “één zijn met het team”. Bij dat “één zijn met het team” hoort ook dat je vanzelf zo behandeld wordt als het team: je hebt te incasseren wat de verwende en ontevreden ouders kwijt willen.
Omdat er geen imposante directeur meer op school is, wordt er dus aan alle kanten over de leerkrachten heen gewalst.
En… als Jennifer dan niet naast Ingrid mag zitten, Cyriel niet drie keer per uur naar het toilet mag, Johan zijn eigen rekenschriften van de Action niet mag gebruiken, Paulien niet met rood mag schrijven en Oscar zijn boterhammen niet gedurende de hele ochtend mag nuttigen “gaan we wel naar een andere school”.
‘Geen klik met de leerkracht’
We hebben het vaak zien gebeuren. Je zou er verkiezingen om kunnen houden, in de trant van “de leukste smoezen om te gaan hoppen”, maar eigenlijk is het vooral heel verdrietig.
Vaak – bij mij de afgelopen vier jaar al zes keer – werd gezegd dat er “geen klik met de leerkracht is”. En dus nemen ouders hun kind bij de hand en wordt er gewisseld van school.
Het probleem wordt vaak verplaatst. Het gedrag van het kind in kwestie (als ouders zelf met de rug tegen de muur staan geldt altijd het makkelijke en te algemene “de klik met de leerkracht”) wordt niet opgelost. Het gaat mee, houdt zich misschien enkele maanden tot jaren koest, en steekt op zijn laatst in de brugklas weer enorm de kop op. Onverbiddelijk. Vaak leidt het tot thuiszitters.
Gevolgen voor kinderen
Het lijkt wel alsof ouders het hoppen als machtsmiddel zien én gebruiken. Maar ik heb nog nooit een ouder gezien die nadacht over wat wij de hele dag doen: de gevolgen voor kinderen.
Want wat gebeurt er allemaal als je ouders besluiten je over te plaatsen naar een andere school?
In de eerste plaats haal je een kind uit een vertrouwde omgeving. Want hoe vervelend jouw conflict met school of de leerkracht ook is, jouw kind heeft vriendjes en vriendinnetjes om zich heen verzameld, kent de leerkracht en weet vaak precies wat er van hem of haar verwacht wordt.
Ouders schrijven een kind uit en in en dat is het.
Voor kinderen begint het zoeken naar nieuwe vriendjes en vriendinnetjes, een plekje in de groep zien te veroveren, de nieuwe leerkracht leren kennen en om leren gaan met andere lesstof en soms zelfs andere leerstrategieën.
Maar ook ontneem je een kind een belangrijk vermogen: het oplossen van problemen.
Problemen oplossen
Onder het mom van “hoppen kan altijd nog” is het misschien verstandig om als ouder je eigen trots en gekrenktheid opzij te zetten en je te richten op het vermogen van je kind om problemen op te lossen. Als ouder kun je daar heel goed in begeleiden door een stukje mindset. Denk bijvoorbeeld als volgt:
Mag je niet naast Ingrid zitten? Vraag dan eens waarom niet of hoe je wel naast Ingrid kunt zitten (of accepteer dat het niet altijd kan gaan zoals jij wilt).
Mag je je brood niet op eten buiten de pauzes? Kom met een tussenweg (of accepteer dat het niet altijd kan gaan zoals jij wilt).
Klikt het niet met de leerkracht? Ga eens op zoek naar wat deze leerkracht wél leuk en goed doet (of accepteer dat het niet altijd met iedereen zal klikken in het leven).
Kortom; ga het probleem niet uit de weg maar face it. Ook daarvoor zit je op school.
Ben jij een hopouder? Doe er wat aan!
Ken jij een hopouder? Deel dan dit artikel!
Je kunt geen reactie plaatsen, maar trackbacks en pingbacks zijn beschikbaar.